Sapa, Ha Long Bay, Hue

Maandag 9 mei
Vandaag staat een wandeling/trekking naar Cat Cat village op het programma, voordat we later in de middag vertrekken uit Sapa. Het is minder zonnig dan de afgelopen dagen, wat ons betreft een betere wandeltemperatuur. We lopen vanuit het hotel bergafwaarts over de verharde weg, volgens de reisgidsen blijven we op goede verharde paden. Na een paar honderd meter is het asfalt al flink kapot, je kunt het nog wel verhard noemen, maar veel stelt het niet voor. We komen bij een slagboom, waar we toegang moeten betalen. Het hele dal is een soort openluchtmuseum in het natuurreservaat. Het geld zou ten goede komen aan de wegen in het gebied. Langs de verder dalende weg rijstvelden, terrassen met maïs en bonen (de bonen zijn naast de maïs geplant en klimmen daar tegenop). Er wordt hard gehakt op de terrassen om het onkruid te bestrijden en elke afzonderlijke maïsplant krijgt wat kunstmest. Ook hier zien we weer grondverschuivingen waardoor sommige terrassen behoorlijk beschadigd zijn. Verder komen we langs diverse winkeltjes/stalletjes waar de Zwarte Hmong meisjes en vrouwen je proberen binnen te lokken. Er zijn veel winkeltjes en er is weinig variatie, noch in de handel, noch in de tekst waarmee je aangesproken wordt.

We kijken onze ogen uit bij een bouwplaats. Er staat al een houten frame van palen en spanten, slechts voor een deel al verbonden met pen en gatverbindingen. Er lopen twee werklui die paal voor paal een stukje opvijzelen, zodat later betonnen voeten onder de palen geschoven zullen kunnen worden. Voorlopig gaat het uiterst primitief, vijzeltje op een balkje, balkje vertikaal onder een dwarsbalk, 20 cm vijzelen (met een veel te korte hefboom) twee stenen onder de paal en op naar de volgende. De keuze van het materiaal lijkt volledig bepaald door waar het oog op valt, er lijkt geen doordacht plan aan ten grondslag te liggen.

Hier verlaten we de hoofdweg, komen eerst bij een controlepost waar we ons kaartje moeten laten zien aan een zeer officieel uitziend persoon. Een sterk afdalend pad, netjes gemetseld, met nog veel meer winkeltjes en vrouwen. Bij de controlepost diverse mannen die alvast proberen ons te strikken om later de terugweg, die dus steil omhoog zal gaan, bij hen achter op de motor te doen, tevergeefs in ons geval, we zien later wel, blijkbaar zijn er meer motorfietsen dan er klanten zijn. Langs het pad weer diverse installaties van slangen en bamboepijpen om het water te geleiden, diverse, naar het lijkt doelloos werkende, rijstmolens. Loslopende varkens, biggen, kippen met kuikens, een enkele buffel. Het pad gaat over in steile gemetselde trappen, geflankeerd door nog meer handeltjes. In de verte ruist de waterval, we steken onderaan de trap de brug over en drinken een kopje Vietnamese filterkoffie, over de prijs zijn we minder tevreden. Kopen nog een blikje cola en een flesje water, en bekijken de waterval. Dit alles is gelegen bij een plek waar de Fransen een waterkrachtcentrale hadden, deze werkt nu niet meer.

Van hieruit loopt het, nog steeds goede onderhouden, pad parallel aan de rivier stroomopwaarts. We zijn het dorp echt voorbij, vrijwel geen winkeltjes meer. Het pad loopt wel omhoog, maar minder steil dan de weg naar beneden. We steken weer een brug over en bereiken dan weer vrij snel de hoofdweg, niet nadat we door een tiental motorrijders zijn benaderd voor de terugweg, maar wij zeggen dat we wel blijven lopen. De hoofdweg loopt nu ook wel steil omhoog, maar is goed te lopen. We kijken bij de splitsing even mee op de kaart met een ander stel, ook Nederlanders, maar veel keus is er niet we moeten gewoon omhoog, terug naar Sapa.
We houden halt bij het restaurant schuin tegenover ons hotel, Reina heeft een broodje gesmolten kaas, Kees gebakken vis met uien en citroengras, heerlijk. Om 15.30 weer terug op de hotelkamer, even relaxen en dan wordt de rugzak weer ingepakt voor vertrek om 17.00 uur naar het station van Lao Cai. Om 19.30 vertrekt de nachttrein terug naar Hanoi. Weer een nacht niet slapen???

We worden klokslag 17.00 uur opgehaald voor rit naar treinstation Lao Cai, de chauffeur moet weer de nodige papieren invullen en wij een handtekening zetten. Politie is streng….35 km, zal 1 uur duren, weer genieten van alle mooie uitzichten op de rijstvelden en bergen. Aangekomen bij het station moeten we onze gereserveerde tickets nog afhalen, het ligt klaar. Wonderlijk, het klopt tot nu toe allemaal. Eerst nog wat eten, blijven in de buurt van het station, om 19.15 stappen we in, en stipt op tijd vertrekt de trein. We delen dit keer een 4 persoonscouchette met 2 meisjes uit Singapore. We praten nog het een en ander over ieders belevenissen, om vervolgens een poging tot slapen te doen.

Dinsdag 10 mei
De nacht zijn we nog redelijk slapend doorgekomen, minder gepiep en gekraak dan de heenreis. Om 04.30 werden we gewekt met een grote roffel op de deur, kort daarna aankomst op station Hanoi, waar we nog maar net 10 stappen buiten de trein hadden gezet of er stond alweer een chauffeur met naambordje Blom op ons te wachten. Door nog donker Hanoi naar hotel gebracht, om daar vervolgens de rugzakken even opnieuw in te pakken daar we om 07.30 weer worden opgehaald voor vertrek naar Halong Bay. We gaan tot 06.30 de straat nog maar op en kijken onze ogen al uit naar de enorme hoeveelheid mensen die dan al weer op straat zijn, aan het werk of onderweg naar de markt. De brommertjes rijden weer af en aan, volgeladen met ……. verzin het maar of je ziet het langskomen. Om 06.30 kunnen we ontbijten en dan staat een minibus klaar die ons, met nog 3 andere echtparen naar Halong Bay brengt waar we met een jonk gaan varen en daar ook op zullen overnachten. De rit er naar toe is 180 km, wat ruim 3 uur zal duren. De snelweg is meestal goed te berijden, veel brommers en fietsen op de vluchtstroken, 2-baans, soms met gratis kuilen. Veel rijstteelt, landbouw, wegenbouw, bruggenbouw. In de rijstvelden begraafplaatsen. Onderweg bezoek aan bedrijf waar allerlei vormen van kunstnijverheid worden bedreven, gips, schilderen, borduren, beeldhouwen etc. Prachtige dingen, echt op toeristen ingesteld: doe ons maar een nederzetting in de bergen….

Om kwart over twaalf arriveren we bij de pier in Halong city. Hier is het ontzettend warm. We worden nog even in de wachtruimte gelaten, maar al snle komt er een gids die onze namen afroept en ons meeneemt naar de pier zelf, waar aan het eind diverse tenders liggen te wachten. Met een daarvan worden we naar onze jonk gebracht, we blijken in totaal met 17 passagiers te zijn, netjes verdeeld over 9 hutten. De hutten zijn niet groot, maar best comfortabel met airco, toilet en douche. Vrijwel meteen na aankomst vertrekt de jonk, op de motor varend, en worden wij in de eetzaal genodigd, waar de tafels al smetteloos wit gedekt zijn. De bediening komt rond met diverse soorten wijn, wij kiezen voor de lokale witte uit Da Lat. Een menu met 9 gangen volgt, waarbij de diverse gerechten afzonderlijk, maar wel snel achter elkaar, worden opgediend.

Na deze uitgebreide warme lunch varen we een uurtje verder en genieten van het uitzicht. De jonk legt met vele andere aan bij de grot der verrassingen, waar we met honderden andere toeristen doorheen werden geleid. Een heel grote grot, drie min of meer afzonderlijke “hallen” met door verschillend gekleurde lampen beschenen stalagmieten en stalactieten. Mensen met veel fantasie zien daar dan ook nog allerlei beesten en figuren in. Het mooiste is het uitzicht bij de uitgang, waar vanaf een soort platform ver weg gekeken kan worden. We lopen weer naar de jonk, die weer een stukje verder vaart. Daar gaan wij samen met een ander stel en de gids van boord voor een stukje kajakken. We varen naar een strandje een eiland verderop, de jonk volgt even later. Bij het strand zwemmen we een poosje in de Zuid-Chinese Zee, mooi zanderig strand, lekkere temperatuur en vrij zout water. Sommige andere gasten komen vanaf de jonk met de bijboot (sampan?) ook naar het strand, maar slecht een enkeling zwemt.

De jonk vertrekt dan tegen vijven naar de ankerplaats voor de nacht, wij met de kajak daar ook naar toe en dan weer aan boord. Er liggen hier een stuk of zes andere jonken, na zonsondergang gaat op eentje de “feestverlichting” aan, het is net kermis, maar dat past hier helemaal niet! Het diner dat geserveerd wordt beslaat 10 gangen, wij drinken de andere helft van de witte wijn van vanmiddag. Na het diner, net als de lunch met diverse soorten seafood, kunnen we nog een hengeltje uitgooien om inktvis (squid) te vangen, maar daar komt niets van terecht. Onze gids vertelt ons nog dat we om 05.30 de zonsopgang kunnen zien en dan gaan we naar bed.

Woensdag 11 mei
Dus de wekker op half zes en uit bed…de zon is wel op, maar mooi achter de rotsen, we gaan dus nog maar een uurtje liggen. Om 7 uur ontbijt, om half acht in de roeiboot en varen we door een grot naar een lagune binnen in zo’n karsteiland. Prachtig en enorm stil, we zijn gelukkig de eersten hier vandaag. Op het moment dat we teruggeroeid worden duiken verschillende volgende sampans op. Weer aan boord wordt het anker gelicht en varen we met een ruime omweg terug richting haven. Het is alweer erg heet, we moeten woekeren met de schaduw. Om half elf volgt nog weer een warme lunch, weer 9 gangen. Weer ander “seafood”. We varen langs lege tankers, ladende bulkcarriers (kolen?) en veel klein grut. Er komt een cruiseschip aanvaren, ziet er wat smoezelig uit, heeft een complete moskee op het achterdek. Bij de pier aangekomen komt de tender ons weer halen, even wachten in de wachtkamer en dan rijdt de bus weer voor. Aan drinken, kajakken en fooien zijn al onze Dongs opgegaan, dus eerst nog even op zoek naar een ATM. De eerste kent onze pinpas niet, maar bij de tweede lukt het, maar liefst 35 biljetten van 50.000 VND, we zijn weer rijk.

De busrit verloopt wat vlotter dan gisteren, andere chauffeur en minder verkeer. Er blijft veel te zien. Een truck op zijn kant langs de weg, een lijnbus die koste wat het kost wil inhalen, waarbij onze Franse medepassagiere helemaal uit haar dak gaat, waarom is ons een raadsel. Verder uitgebreide nieuwbouw, zowel woningen als industrie. De huizen worden “vrijstaand” gebouwd, maar vanwege de grondbelasting erg smal en dan wel de hoogte in. Onderweg weer een stop bij de onvermijdelijke kunstnijverheidsshop. Vazen, theesets, dienbladen en nog veel veel meer. Gelukkig is er ook koffie. Richting Hanoi wordt het steeds donkerder en tegen de tijd dat we in de stad rijden barst de bui los. Alle motorrijders stoppen en toveren hun poncho’s tevoorschijn. We gaan eerst de Fransen afzetten, gisteren bij het Hilton opgehaald, nu afgeleverd bij???? Daarna zijn wij al aan de beurt.

De receptioniste herkent ons al en heet ons hartelijk welkom. We krijgen de VIP-room op de bovenste (12e) verdieping toegewezen en ze belooft voor morgenochtend vroeg een ontbijtje om mee te nemen, zo vroeg als wij weg willen is het restaurant nog niet open. De VIP-room is enorm. Een levensgrote flatscreen-TV, twee zitjes. Helaas is het noodweer, met onweer, zo hevig dat er via een lamp water binnen komt, even later ook via de afzuiger boven het toilet. Er worden wat extra baddoeken geleverd om het water op te vangen, reparatie doen ze morgen. Na opfrissen gaan we nog even de straat op, het regent nu een stuk minder, we gaan bij een eetstalletje net om de hoek op de plastic krukjes zitten. Van een ervan breekt een stukje poot af, dan zetten ze gewoon een andere er over heen. Reina eet Pho, Kees gebakken noedels met groenten en rauwe sla en kruiden. Daarna terug naar hotel en op tijd naar bed, morgenochtend de wekker weer om kwart over 5.

Donderdag 12 mei
Weer vroeg op dus, om tien voor zes uitchecken, ons meeneem ontbijtje staat klaar en ook de chauffeur is er al weer. Hij brengt ons naar het vliegveld, het is al weer erg druk op straat met de brommertjes, veel mensen onderweg naar de bloemenmarkt, veel joggers op straat, op dit tijdstip en deze temperatuur nog te doen, overdag geen sportieveling te zien, een vis wordt vervoerd op de brommer en de snelweg wordt geveegd, veel schoolgaande kinderen in uniform bij de bushalte ( 06.00 uur dus…) Om 08.00 vertrekken we, met een A-321 van Vietnam Airlines deze keer, naar Danang, ook weer helemaal vol. Kwart over 9 staan we alweer in Da Nang aan de grond, het is al 34 graden, bagage is er vrijwel meteen en jawel, ook hier weer een chauffeur.

Met de privé-auto via de Hai Van pas richting Hue. De pas zelf stelt niet veel voor, wat overblijfselen hier en daar uit de oorlogstijd, onderweg prachtig uitzicht op baaien, visfarms, mistige bergen, valleien vol rijstvelden en de Zuid-Chinese zee. Onderweg een korte pauze voor foto’s en koffie ( zo zwart als de nacht, met daarbij een kopje koude thee) , verkoopster van allerlei spullen vragen ons hun euromunten (????) te ruilen voor papiergeld: we doen het niet. De totale rit duurt bijna drie uur, onderweg nog een pechgeval met een vrachtwagen, als gevarendriehoek gebruiken ze hier dan maar wat bossen takken op de weg.

Om 12.00 staan we aan de receptie van hotel Asia in Hue, waar we vriendelijk welkom worden geheten. Het meisje noemt onze naam al als we binnenkomen. De “bell-boy” spreekt zelfs een woordje Nederlands. Na wat opfrissen, huren we fietsen en rijden daarmee de speciale fietsroute die Vietnam Journey heeft meegegeven. De fietsen doen het goed, maar zijn eigenlijk te klein voor ons, we fietsen met te kromme benen, vrij vermoeiend. De route voert ons eerst nog even door de stad, waar we bij een straatrestaurantje nog een kop Bun Bo Hue, de noedelsoep van Hue, verorberen. Soep met stokjes eten gaat ons steeds beter af.

Dan echt op weg in de hitte van ca. 35 graden. Al snel buiten de stad, langs een riviertje, grotendeels in de schaduw, in de rivier wordt de was gedaan en tegelijkertijd baden de buffels erin, later langs rijstvelden, hier is de rijst al bijna oogstklaar. We horen later dat de oogst laat is vanwege het koude voorjaar: nauwelijks voor te stellen bij de temperaturen van vandaag.

Onderweg komen we bij een antieke brug, overdekt, uit de 18e eeuw. Erbij zijn ook een museum en een restaurantje, waarvan de uitbaatster ons al van verre uitnodigt iets te komen drinken. Een vrouwtje van 72 demonstreert de werking van diverse oude werktuigen, zoals een ploeg die door een buffel moet worden getrokken, een speciale waterschep en diverse visvangstmethoden, o.a met een soort houten trommel waarop men al slaande de vis de fuik in probeert te krijgen, ze trapt ook nog even in z’n achteruit op een fietswaterrad. Dan nemen we plaats op kleine rieten krukjes en laat ze ons zien hoe je betelnoot moet kauwen: noot in je mond vergezeld van een blad van een plant, ingesmeerd met een soort lijm en dan dubbelgevouwen in je mond en maar kauwen….we mogen ook proberen, maar niet gedaan, je gebit wordt er zo rood van!!!

In totaal meer dan 25 km gefietst, we verdienen een drankje om het verloren vocht weer aan te vullen. We zitten eerst aan de Parfumrivier, echter niet te doen wegens de hoeveelheid vliegen. Bij de DMZ-bar drinken we een biertje, merk Hue deze keer. De Banh Beo (soort koekje van rijstmeel met een garnaaltje) stelt niet veel voor. Het uitzicht op straat is weer vol verrassingen: een linnenkast op de fiets komt voorbij, overigens geen enkele fiets heeft verlichting, heel veel riksja’s en een enkele bedelaar. In het hotel onder de douche, hard nodig, we zijn bijzonder vies geworden en dan begrijp je ook waarom men hier vaak mondkapjes draagt, onze longen zullen ook wel vol zitten met fijn en minder fijn stof. Daarna eten in de Why Not bar, net om de hoek, stoofpotje van vis en vlees: heerlijk.