Cooking class in Hoi An en dan naar Nha Trang

Maandag 16 mei
We doen al vroeg een rondje zwembad, dan ontbijt, je weet niet wat je nu weer moet kiezen…… en om half negen zijn we met de fiets bij de “Morning Glory cooking class”. We beginnen met een kopje (Vietnamese) thee en daarna wordt de groep opgesplitst in 2 x 7 om naar de markt te gaan. De markt is er alle dagen van de week van 05.00-19.00 uur, alleen de eerste twee dagen van het TET feest (Vietnamees Nieuwjaar) is heel Vietnam gesloten. Ook de restaurants zijn dan dicht, want die kunnen zich dan niet zoals elke andere dag drie maal daags van verse spullen voorzien. De vismarkt begint al om 03.00 uur wanneer de vissers terugkomen van de vangst. Onze Vietnamese gids begint met uitleg over de diverse soorten fruit en laat ons ook proeven, we krijgen allemaal een “longan”, lijkt een beetje op “lychee. Verder zijn er mangostan, ramboetan, pomelo, passievrucht, “dragonfruit” enz. De appels en peren komen uit China. Verder leert ze ons dat je een mango op zijn uiterlijk moet beoordelen, hoe lelijker hoe lekkerder. In de salade gebruik je een niet helemaal rijpe mango, als fruit een heel rijpe. Verder langs diverse kruiden zoals knoflook, pepertjes, gember, galanga, kurkuma (in het Maleis: kunjit, in het Engels: turmeric), lente-uitjes, anijs, basilicum. De diverse groenten niet te vergeten: witte kool, winterpeen (bij 35 graden!), uien, sla, rode kool, natuurlijk de morning glory zelf (waterspinazie) en diverse soorten komkommers. Langs een stalletje met gereedschapjes om al deze kruiden, fruit en groentes te kunnen verwerken, schillen en versieren. We schaffen het één en ander aan, de eigenaresse van de kraam is zielsgelukkig. Haar dagomzet is waarschijnlijk boven verwachting. Ook het gedeelte van de markt met verse vis en schaaldieren wordt niet overgeslagen. Je ruikt, ziet, luistert naar de uitleg en kijkt naar de “produktie” van viskoekjes: maar dan ook echt van begin tot eind…… ergens bindt een oma de scharen van de krabben bij elkaar. De vleesverwerking gaat ook maar door, ieder onderdeeltje wordt gebruikt. Na de markt naar het leslokaal boven het restaurant, waar Miss Lu duidelijke uitleg geeft bij diverse gerechten, ze doet het eerst voor, boven haar hangt een grote spiegel, zodat je meteen mee kunt kijken in de pannen. Alle cursisten hebben een eigen gaspit, groot scherp mes, een soort dunschiller (verschillend voor links- of rechtshandigen), chopsticks (stevige, om ook de hete pan mee te kunnen draaien of optillen) en bananenbladeren als snijplank. Veel ingrediënten zijn per gerecht al voorbereid en worden op het juiste moment door de diverse assistenten aangeleverd. We maken 5 gerechten. Echt een grote aanrader, je hebt ook meteen een lekkere lunch. Als we tegen één uur klaar zijn bezoeken we nog het museum van de keramiek, een oud huis, met wat scherven uit de voorbije eeuwen. Het andere cultuurdeel deze middag is een bezoekje aan het QX-borduurmuseum annex -atelier…diverse borduursters leveren heel fijn en zeer artistiek werk. De geborduurde schilderijen lijken zelfs “diepte” te hebben, dat kan bijna niet anders als er 5 maanden aan geborduurd moet worden. We worden nog gewezen op de hoge waterstanden, geschreven op de muur, die hier ieder jaar ten tijde van het tyfoon-seizoen optreden. De boot hangt aan het plafond al klaar….. met peddels en zwemvest erbij. Weer buiten lijkt de temperatuur tot tegen de 40 graden te zijn opgelopen, er is vrijwel niemand op straat, je winkeltje is dicht of open, maar je slaapt, wij besluiten ook maar snel het hotel, met bijbehorend schaduwrijk zwembad, op te zoeken, ook het water is daar erg warm! Tegen de avond weer op de fiets terug het centrum in, het is “full moon”, feest vanavond, een maandelijks terugkerend feest, waarbij fietsen, brommers in de oude stad verboden zijn, en elektrische verlichting uit gaat. We zitten eerst even aan de haven, we nemen koffie, een longdrinkglas vol met redelijk drinkbaar gitzwart warm water. De pont, afgeladen vol (er kan altijd nog een persoontje of wat bij….), vaart af en aan. Er zijn inmiddels duizenden mensen op de been en fietsen kan en mag helemaal niet in het oude centrum, bij het restaurant verdwijnen de fietsen daarom in de huiskamer. Een fietsverbod kan best, als je maar handhaaft en dat gebeurt door agenten met een fluitje. Honderden kleine papieren schuitjes met kaarsjes worden te koop aangeboden, meest door kinderen, en op de rivier te drijven gelegd. De straatverlichting is uit, de verlichting in het restaurant is teruggebracht tot olielampen en een kaars die steeds uit waait. Na het eten lopend over de kade en de brug worden we diverse keren aangesproken voor een boottochtje van een kwartier, of andere handel. Er zijn ook diverse optredens langs de straten. Een fel verlichte processie trekt over de brug. Na half tien is de drukte ineens over, iedereen begeeft zich blijkbaar huiswaarts, brommers en fietsen rijden weer. Wij nemen nog een cocktail bij de Tam Tam bar.
Dinsdag 17 mei
Reina is alweer heel vroeg wakker (raakt uitgerust….. nu we precies 2 weken op pad zijn) wandelt wat in de omgeving en neemt een duik in het zwembad, het regent even. Heerlijk!! Na het ontbijt maken we de bagage klaar voor vertrek later vanochtend. Dan nog weer op de fiets de oude binnenstad in. Bezoeken de Phuc Kien tempel, een klassieke tempel die een Chinese dorpsgemeenschap vertegenwoordigt die zich hier in de 18e eeuw heeft gevestigd. Ook het Tan Ky huis, oorspronkelijk uit begin 18e eeuw en nu al door de 7e generatie van de familie bewoond, gaan we binnen. We worden verwelkomd met een klein kopje Vietnamese thee en krijgen korte uitleg in het Engels. Ook hier worden we gewezen op de diverse hoogwaterstanden van de afgelopen jaren, waarbij het water soms, zoals in 2007 wel twee meter hoog stond. Doordat het huis grotendeels van teakhout is gebouwd heeft het de tand des tijds en het vele water redelijk doorstaan. We drinken capuccino bij Cargo Club, een bar-patisserie, van dezelfde eigenaresse als de kookschool. Laatste keer op de fiets terug naar hotel, onderweg nog een brommerrijder die zijn kokosnoten niet goed heeft vastgebonden: die verlies je dus. Een ander vervoert zijn 2-persoonsbed bovenop zijn rijdende restaurantje, of je neemt gewoon de trap uit je woonhuis mee op een veel te klein karretje. Er wordt geasfalteerd, op een redelijk moderne manier, op de slechtste stukken wegdek. We pakken de laatste dingen in de rugzak en om 12.00 staat er weer een auto met chauffeur klaar om ons naar het treinstation van Da Nang te brengen, waar we om 13.15 vertrekken voor een treinreis van negen uren naar het 700 km zuidelijker gelegen Nha Trang. We wachten in de stationsrestauratie, eten nog wat instant noedels (die wil je nooit meer!). Dan wordt er iets omgeroepen in het Vietnamees, onrust onder de wachtenden, we kijken elkaar aan… gelukkig volgt er ook informatie in gebrekkig Engels: en ja hoor, het lijkt de NS wel: vertraging tot 15.00 uur. We gaan dus door met wachten, 15.15 vertrekken we. We bellen maar eens even met Tulip Tours, dan kunnen zij de chauffeur in Nha Trang informeren. Deze trein rijdt 1x daags tussen Hanoi en Ho Chi Minh City, duur 30 uur, heeft dus ook slaapcoupés, wij reizen echter overdag, blijken toch een slaapplaats te hebben. We delen de coupé met een Vietnamees echtpaar, vrouwlief gaat direct slapen, manlief wandelt rond in de trein. Tegen half zes komt de catering langs, we kiezen saté, de rijst (met een paar stukjes witte kool) is inclusief, maar wel koud. De bestelde hot black koffie blijkt wel black, maar voorzien van ijsblokken en een rietje, dus zeker niet hot. Onze Vietnamese buurvrouw is ook wakker en biedt ons een bakje vers gebrande pinda’s aan, lekker, er komen ook nog kwarteleitjes en een tandenstoker, maar die slaan we af. Haar man heeft intussen een klapstoel geritseld en zit pontificaal in de deuropening van de coupé. Dan krijgen we nog allebei een banaan(tje), veel kleiner dan we gewend zijn, ook smaken ze anders (niet lekkerder, beetje stoffig…….). Buiten wordt het prachtige landschap van rijstvelden in diverse stadia van oogsten en bewerken, afgewisseld met dorpjes, troepen ganzen, kuddes koeien en buffels. In de verte bergen, en in de velden regelmatig begraafplaatsen. Het wordt ook snel donker. Uiteindelijk vallen we nog in slaap en worden om tien voor twaalf wakker, ons realiserend dat we er zeer binnenkort uit moeten, dat klopt, even later staat de steward druk te gebaren dat we alvast naar de deur moeten gaan. We stappen uit op het station van Nha Trangh, alle winkeltjes zijn nog of weer open. Onze chauffeur staat klaar en binnen 10 minuten staan we aan de receptie van ons hotel. Ook hier worden we verwacht, een behoorlijk luxe kamer, de sfeer van het hotel lijkt ons echter miniem.
Woensdag 18 mei
Rond half acht uit bed, meteen even naar het zwembad, kaal en eenvoudig, maar wel warm water. We genieten even van het uitzicht over strand en zee en trekken een paar baantjes. Daarna douchen en naar de eetzaal voor het ontbijt, waar weer een flinke selectie klaarstaat. Daarna de straat op, huren fietsen een straat verderop en fietsen langs de brede boulevard, met uitzicht op strand en zee aan de ene kant en grote hotels aan de andere kant. We steken de brug over, aan de landzijde uitzicht op een paalwoningen en drijvend armoedig vissersdorpje en de blauw en rood gekleurde vissersvloot, alles nog steeds tegen de achtergrond van een moderne skyline, twee werelden apart en toch zo dicht bij elkaar. Even zoeken, ( je kunt beter je neus achterna gaan, dan de weg vragen….. maar dan bereiken we vrij snel ons doel van vandaag, Thap Ba hot spring center, gelegen op een heuvel net buiten de stad. Na een korte uitleg over hoe en wat belanden we in een modderbad gedurende een half uur, vervolgens opdrogen, douche ( zie die modder er maar weer vanaf te krijgen), dan half uur mineraalwaterbad gevuld met 2 grote theezakken vol met kruiden, vervolgens Vietnamese massage, bubbelbad, langs de hogedrukreinigers en nog even zwemmen. Nog een echte tropische stortbui over ons heen gehad, maar ja, geeft niet, nat waren we toch al. We zijn schoon en uitgerust om de terugtocht te aanvaarden door het chaotische avondspitsverkeer. Nog een koffie, gemaakt zoals al het eten en drinken in Vietnam: “zonder haast”. In dikke glaasjes onder een butsig aluminium filtertje met heel kleine gaatjes: geduld is een deel van het proces: 2 cm koffie duurt eindeloos. Langs de drukke boulevard nog een drankje en dan eten we bij restaurant Chopsticks= stokjes, uiteraard met stokjes vers bereide snapper van de barbecue! In de Why Not Bar wat “lekkers” uit een kokosnoot en dan lekker slapen.