Vanuit Hanoi naar Sapa

Donderdag 5 mei
Om half zeven opgestaan, het regent pijpestelen. Na ontbijt in hotel eerst maar verslag schrijven, daarna toch de straat op, weliswaar niet helemaal droog, maar valt nu wel mee. Temperatuur is prima. We wandelen in de richting van het West-meer, bezoeken daar een pagode en dan langs de hoofdweg naar het Long Bien treinstation, even wachten met oversteken van de rails, komt net een trein aan. In de “stationsrestauratie” een kopje pikzwarte koffie, daarna verder lopend de Long Bien brug over, gebouwd in 1899-1902, Kan wel een verfje gebruiken. Duurt ruim een half uur om aan de overkant te komen, je passeert uiterwaarden met akkertjes en de Rode Rivier terwijl de brommers langs je heen razen en op het spoor ook af en toe een trein langs boemelt. We moeten natuurlijk ook weer terug…er is veel te zien en veel om je over te verbazen. Brommers die echt van alles vervoeren, mensen die zich als afvalverzamelaars bezig houden met de basis van recycling etc etc.
We bezoeken verder een historisch Vietnamees huis en drinken een biertje op een terras, intussen heeft de zon alles flink opgewarmd.
Vrijdag 6 mei
Vandaag een ander deel van de stad, o.a de oude citadel, met het huidige legerhoofdkwartier, kom vooral niet te dichtbij, de schildwachten dragen echt uitziend wapentuig. Verder het legermuseum van buiten gezien, op vrijdag gesloten, net als het Ho Chi Minh museum en zijn mausoleum. Ziet er wel allemaal indrukwekkend uit, maar veel beton. We zien ook nog het stadion, een B-52 memorial (een stuk vliegtuigwrak in een verwaarloosde vijver) en de Botanische tuinen. Dan wordt het tijd om terug te gaan naar het hotel, geld pinnen (dat schijnt op onze volgende bestemming Sapa niet te kunnen) en rugzakken klaarmaken. Na het diner (weer op een plastic kinderstoeltje) aan de overkant van het hotel, worden we om 20.00 uur opgehaald en naar het station gebracht. Om half negen vertrekt onze slaaptrein, we zitten in een 4 persoons couchette op de opgemaakte bedden. We lezen wat en besluiten net als onze “celgenoten” om een uur of elf naar bed te gaan en het licht uit te doen. Van slapen komt niet veel, alles aan de trein knarst en piept en schudt en…..
Kwart voor vijf een roffel op de deur van de couchette, en voor we het weten staat de trein op het station van Lao Cai. Even zoeken, maar dan vinden we onze gids voor vandaag en zitten we even later aan een Vietnamees ontbijt in een verder lege eetzaal van een hotel . Intussen rijdt een luxe 4WD Ford met chauffeur voor. Die brengt ons en de gids in een paar uur naar Can Cau, waar we de markt van de flower Hmong (een etnische minderheidsgroep) bezoeken. Verse groenten, fruit, vlees, zaden, dieren, landbouwgereedschap etc. Je wilt niet weten wat er allemaal gegeten en verhandeld wordt. Onderweg terug lunch in een restaurant, weer zijn we de enige gasten. De weg die vanochtend nog deels versperd was door een grondverschuiving is weer grotendeels open. 4WD helpt wel in zo’n geval. We stoppen voor een tochtje, met een longtailboat, over de rivier, drinken uitgeperste suikerrietstengel met limoensap, heerlijk fris.
Terug in Lao Cai zien we de grensovergang met China, modern gebouw, volgens zeggen met visum eenvoudig te passeren. Verder naar Sapa, waar we eind van de middag aankomen. Hotel is net iets eenvoudiger, maar voldoet prima, we zitten op 1600m hoogte, met eigen balkon/terras, fantastisch uitzicht over rijstvelden en bergen. Het is gelukkig iets koeler dan de 35 graden vanmiddag. Later volgt nog een onweersbui.
Zondag 7 mei
Met een lokale gids, een Hmong meisje van 19, een trekkingtocht gedaan, te voet langs rijstvelden in terrasvorm, twee dorpen van etnische minderheden bezocht, prachtig weer. Opnieuw veel gezien en geleerd: tussen je bonen die je kweekt, kun je ook nog wel kippen houden en je varken laten rondlopen, fantastische installaties bedacht voor pellen van rijst en bevloeiing van je rijstvelden, alles wat hier groeit kan worden gegeten, hetzij door mens, hetzij door dier, waaraan kun je zien dat een vrouw getrouwd is: de wenkbrauwen kaal geschoren, en wat kan een mens met weinig toe om toch te overleven, echter wel keihard werken, en hopen dat het nooit vriest, want dat overleeft je waterbuffel niet en dan kun je niet meer werken op je akker…en dan moet je nog meer zelf sjouwen…dan worden je benen nog krommer en je rug nog ronder…. En iedereen is hier al zo klein. Afgelopen winter 400 buffels overleden, waar haal je geld voor een nieuwe buffel vandaan? Vietnamese lunch bij plaatselijke bevolking, waar in de deur- en raamopening plastic zakjes met water hangen: de muggen schijnen dan niet binnen te komen…… In de loop van de middag terug bij hotel, op terras bij onze kamer wat geluierd, in de stad lekker gegeten, soort bouillonfondue. Nu dit verslag en dan naar bed.